Wildplukken is bezig een hype te worden. Het is her en der zelfs al een probleem voor de natuur, al die dagjesmensen die met armen vol paddenstoelen het bos uitkomen- paddenstoelen nl. zijn belangrijk voor een gezonde bodem. Maar als we voldoende laten staan en hangen is wildpluk helemaal slow: je zoekt je eigen wilde bessen, noten en planten en maakt er iets lekkers mee.
BIG
De Amerikaanse boer die op de workshop van Akker naar Bos zijn visie op permacultuur onderwees vindt het allemaal maar Mickey-Mouse-gedoe: zelf door het bos struinen is verantwoorde recreatie, maar niet geschikt als businessmodel. Wie een bedrijf wil opbouwen met ecologische landbouw moet het efficiënt maken.
Plukbos
We gingen kijken bij het voedselbos bij Groesbeek, typisch zo’n voorbeeld van een geslaagd plukbos. Maar niet meer dan dat, benadrukte Shephard: willen we boeren uit de reguliere landbouw overtuigen dat een meer natuurlijke aanpak rendabel kan zijn, dan moet je ze niet meenemen naar zo’n eco-verantwoord maar relatief rommelig plukbos. Dat staat te ver van hun boerenbed. Die strakke akkers en rechte voren zijn niet voor niks geordend: je moet efficiënt oogsten. De boerenbedrijven die Shephard en zijn kompanen in de VS runnen zijn een slimme tussenvorm: wél permacultuur met afwisselend bodemplanten, struiken en bomen, maar ook in rijen, zodat je ze machinaal kunt oogsten. Duizenden bomen planten? Daar heb je een machine voor.
Mijn impressie van het bezoek aan voedselbos Ketelbroek in Groesbeek:
Les 1 gaat over de visie dat op veel plekken al voedselbos staat, als je maar goed kijkt. Die blog vind je hier
