De column waarin Rosanne Hertzberger tekeer gaat tegen de gastroporno (NRC, 2-3 nov.) wekt bij mij vooral instemmend gegrijns op. En dat voor een foodie die meedoet aan geneuzel over Voedselzandlopers en giftige e-nummers!
GOEDE E-NUMMERS
De columniste schoffelt dit weekend in NRC eetschrijvers en voedselbijbels onderuit en gooit zonder gène nog een kant-en-klaar maaltijd in de magnetron. Als nuchtere slowfoodie zonder heilige huisjes kan ik in veel meegaan. Kant-en-klaar moet ook gezond kunnen en niet alle additieven in ons eten zijn slecht – er zijn ook natuurlijke kleur- en conserveermiddelen. Lokaal is niet altijd beter- ook mee eens. Als de voetprint niet negatief uitslaat mogen mijn bloemen en peultjes uit Kenia komen. En sorry Wakker Dier, maar deze donateur vindt de megastal niet per definitie fout. Grootschalig én duurzaam produceren is een uitdaging, maar wel nodig om de wereld te kunnen voeden.
DIKKE KONTEN
Maar we moeten wel nadenken over wat we eten, Rosanne. Niet altijd, maar wel vaak. Als ik in de supermarkt weer zo’n rij dikkontige tieners zie met literflessen cola en chips wens ik de scholen wél een cursus koken met Jamie Oliver toe. Tip: gooi de rekenlessen er maar uit. Daar hebben we rekenmachines en apps voor. Stappenmeters, calorieënmeters, keurmerkwijzers: bittere noodzaak in de strijd tegen de dikke konten.
