In een nieuwe serie bij EenVandaag over het voeden van de groeiende wereldbevolking zag ik vandaag een aflevering over vertikale landbouw (vertikale kassen met kunstlicht), versus biodynamisch boeren.
Kantoorboeren
In landen waar steden groot zijn en landbouwgrond schaars wordt verticale stadslandbouw mogelijk de akkerbouw van de toekomst. Met simpele middelen (steenwol, voeding, ledlicht) kun je straks in leegstaande kantorpanden voedsel gaan verbouwen. Tot verdriet van de bodemboeren die van vette klei, schimmel en wormen houden.
Wat gaat winnen?
Voor beide systemen is wat te zeggen, maar ik neig er naar om de verticale akkerbouw meer kans op succes te geven dan het bodemboeren – hoe slow die ook werken. Cityfarming zoals we die in de reportage zien werkt weliswaar nog met kunstmest en de effecten op de gezondheid zijn nog niet getest, maar het potentieel van een systeem dat nauwelijks grondoppervlak en energie nodig heeft en verse groente dichtbij de bron levert is enorm.
EenVandaag gemist
Ik kijk ook uit naar het eerste deel van de serie waarin de vleesvervangers van de Vegetarische Slager centraal staan: ook hun productiemethode beslaat heel weinig ruimte- naar verluidt zo groot als een woonkamer. Ik probeer alle afleveringen van de serie (er komen er nog drie) te becommentariëren, dan kun je ze bij Slow Foodies terugkijken.
Hier de aflevering over ledlampboer versus bodemboer:
