Ik lees vandaag in de Gelderlander dat publiciste Marianne van Dijk (ze schrijft voor Filosofie Magazine) al honderd dagen als holbewoonster leeft. Ze woont wel gewoon op een appartement in Amsterdam, maar onderzoekt welke gewoontes uit oertijd gezond of nuttig kunnen zijn. Lopen op blote voeten, je billen afvegen met blaadjes of water, geen computer en natuurlijk: oer eten.
Organen eten
Hulde dat Van Dijk gewoon weer planten uit de berm plukt en zelf op jacht wil. We zijn met zijn allen immers zo vervreemd van de natuur dat we niet meer weten dat je paardenbloemen gewoon kunt eten en vis van nature een kop heeft. Marianne doet ook niet moeilijk over orgaanvlees, want dat blijkt prima te eten (“Een hart heeft aan de buitenkant bloedvaten en smurrie, maar als je dat hebt weggesneden en het vlees braadt, heb je een soort biefstuk”). Zo eet je een dier tenminste helemaal op.
Slachten
Jammer dat er nu weer een verdienmodel voor nodig is. De schrijfster wil een jaar lang als holbewoonster gaan leven en haalt daarvoor geld op via crowdfunding. Een échte holbewoonster zou helemaal zelfvoorzienend zijn en geen geld nodig hebben. Daarvoor hoeft ze van mij niet eens de natuur in: jezelf in leven houden met alleen een moestuin en je eigen vee slachten lijkt me voor een jaar lang al uitdaging genoeg. Of ze kan gewoon parttime doorwerken en de rest van de tijd als jager-verzamelaar haar kostje bij elkaar scharrelen.
Relatie
Subdoelstelling van deze single: in het holjaar ook nog een leuke vent vinden. Eentje met een geweer en een jachtvergunning zou wel goed uitkomen, lijkt mij.
